سندروم انزوای اجتماعی در روزگار کرونایی

انسان ها در ارتباط با یکدیگر تعریف می شوند و بخشی از هویت ما در ارتباطات مان است.

در انزوای مطلق نمی شود انسان موفقی شد.

تنهایی نگران کننده می شود اگر احساس حضور انسان ها در پس زمینه زندگی مان نباشد و تا حدی طولانی شود که حلقه ای بسته از افکار و احساسات پدید آید.

- این روزها بیشتر ما به طور فزاینده ای احساس تنهایی می کنیم؛ چه چیزهایی این احساس تنهایی را تشدید می کند و چه چیزهایی آن را بهبود می بخشد؟ تنهایی بخشی از وضعیت زندگی بشر است که ممکن است روزگاری به دلایل مختلف با آن درگیر شویم.

علامت های هشدار غریزی مثل گرسنگی یا تشنگی، ما را به دنبال یکی از منابع اصلی رفع این نیاز یعنی ارتباط با دوستان، آشنایان، فامیل و .

می کشاند.

میلیون ها سال تکامل ما را به نحوی شکل داده تا درست همان طور که به آب و غذا نیازمندیم به پیوندهای اجتماعی هم نیاز داشته باشیم.

از سوی دیگر شرایط فعلی ایجاد شده در جهان تحت تاثیر همه گیری بیماری کرونا، باعث فاصله گذاری اجتماعی و خودقرنطینگی شده است.

در نتیجه، این روزها ما به طور فزاینده ای احساس تنهایی می کنیم.

اما چه چیزهایی این احساس تنهایی را تشدید می کند و چه چیزهایی آن را بهبود می بخشد؟ انزوای تحمیلی و پیش بینی نشده در جهان جهان ما به رغم این که روکشی از ارتباطات گسترده را نمایان می کند، دارد به عمق تنها