ریشه بحران های اجتماعی کنونی: سو مدیریت

سوء مدیریت در تقریبا همه زمینه ها چنان وضعیتی را در ایران ایجاد کرده است که افراد احساس می کنند بدترین شرایط را در کل جهان و در کل دوره های تاریخ تجربه می کنند و دایما نیز این وضعیت بدتر خواهد شد.

- ناصر فکوهی - استاد دانشگاه تهران و مدیر موسسه انسانشناسی و فرهنگ یکی از بحث هایی که در هفته ‎های اخیر بارها موضوع مناقشه و گاه سردرگمی بوده است اینکه: در شرایط کمابیش وخیمی که کشور ما در یکی دو سال اخیر تجربه می کند (بحران کرونا، سوء مدیریت ها، بحران های اجتماعی، گرانی و.

) آیا هنوز جایگاهی هم برای فکر و اندیشه باقی می ماند؟ اصولا در چنین شرایطی می توان در آرامش فکر کرد و اگر هم اندیشه خود را بر موضوعی متمرکز کرد، چقدر می توان اطمینان داشت که مقطعی نیاندیشیده ایم؟ و یا تحت تاثیر فشار جوّ اجتماعی، پیرامون ِ سطحی نگر و .

تمرکز، جامعیت و اعتدال را در اندیشه و بیان خود از دست نداده ایم؟ شاید این یادداشت بتواند کمک کوچکی در پاسخ به این سئوال به همراه داشته باشد.

ابتدا از یک بحث معروف حرکت می کنم که به گمانم اکثر خوانندگان آن را بشناسند: قضیه ای با عنوان هرم سلسله مراتبی مازلو .

آبراهام مازلو(1908-1970) یک روانشناس آمریکایی بود.