حضرت زینب(س)؛ پرستاری بر دل های زخم دیده کربلا

روز پنجم جمادی الاول، سالروز خجسته میلاد حضرت زینب کبری(س) است که با عشق و علاقه، گذشت و ایثار و صبری استوار مرهمی بر دل های زخم دیده کربلا بود.

- ایسنا/آذربایجان شرقی روز پنجم جمادی الاول، سالروز خجسته میلاد حضرت زینب کبری(س) است که با عشق و علاقه، گذشت و ایثار و صبری استوار مرهمی بر دل های زخم دیده کربلا بود.

حضرت زینب کبری(س) از زنان مقدس شیعیان است که در واقعه کربلا نیز حاضر بود و پس از آن نیز هنگام اسارت، در دفاع از حقانیت نهضت امام حسین(ع)، نقش ویژه ای داشت.

این بانوی بزرگوار دارای القاب و کنیه های زیادی است.

یکی از القاب آن حضرت عقیله بنی هاشم به معنای زن ارجمند و گرامی در قبیله بنی هاشم می باشد از دیگر القاب آن حضرت نیز می توان صدیقه صغری عارفه عالمه فاضله کامله و عابده آل علی را نام برد.

حضرت زینب(س) تا زمانی که امیر المؤمنین(ع) در مدینه بود با همسرش عبدالله بن جعفر در مدینه زندگی کردند و زمانی که امیر المؤمنین(ع) پایتخت حکومت اسلامی را به کوفه منتقل کردند به کوفه رفته و به ارشاد و تعلیم زنان کوفه مشغول شد.

شهید مطهری در خصوص صبر حضرت زینب(س) می نویسد که در حماسه حسینی آن کسی که بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید خواهر بزرگوارش زینب(س) بود و در ناسخ التواریخ آمده است که محق�