به چه داستان ها و شعرهایی نیاز داریم؟

اسدالله شعبانی با بیان این که اگر پیوند انسان و طبیعت برقرار نشود، آینده ای برای کودکان نخواهیم داشت می گوید: ما به شعر، افسانه، و قصه ها و داستان هایی که کودکان و جانوران، - گیاهان و همه آن چیزهایی را که دنیای ما را به سوی دوستی و هم زیستی فرامی خواند، بیش از همیشه نیازمندیم.

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با ایسنا درباره جایگاه حیوانات در ادبیات کودک و نوجوان، گفت: بخش بزرگی از ادبیات دنیا، ادبیاتی است که جانوران از گونه اسطوره ای، تمثیلی و واقعی بسته به شرایط اقلیمی مخاطبان با بسامدی بیش و کم در آن نقش آفرینی می کنند.

ما کتاب کلیه و دمنه را داریم که نقش جانوران و گفت وگوی آن ها در ریخت تمثیلی و حکایت های پندآموز، گیرایی شگفتی برای همگان و همه سالان دارد.

در داستان های شاهنامه سیمرغ و رخش و دیوان و جانوران جادویی فضایی چنان خیال انگیز و اسطورای می آفرینند که در آن رویدادهای واقعی هم رنگ و آهنگی فراواقع پیدا می کنند و جهان حسی و اندیشگی مخاطب را گسترش می دهند برای همین است که در شاهنامه هر چه از این فضا دورتر می شویم و به رویدادهای تاریخی می رسیم، داستان ها به همان اندازه گیرایی خود را از دست می دهند.

کاربرد حیوانات در ادبیات کودک بسیار دامنه دار است اما شیوه این کاربرد و چگونگی بهره گیری از آن ها در شعر، افسان