زادروز هوشنگ ابتهاج؛ سایه ات مستدام آقای سایه!

روزی در حیاط زندان از بلندگو «ایران، ای سرای امید» پخش می شده و و یکی از مقامات زندان را می بیند و می پرسد: شاعر این ترانه را می شناسید؟ پاسخ می دهد: - روزی در حیاط زندان از بلندگو ایران، ای سرای امید پخش می شده و و یکی از مقامات زندان را می بیند و می پرسد: شاعر این ترانه را می شناسید؟ پاسخ می دهد: نه! سایه می گوید: من ام و مقام مربوطه غرق در حیرت می شود.

عصر ایران؛ مهرداد خدیر- امروز 6 اسفند 1400 خورشیدی غزل سرای پُرآوازه معاصر -امیر هوشنگ ابتهاج- مشهور به سایه یا ه.

الف.

سایه 94 ساله می شود.

94 ساله شدن سایه هم جای خوش حالی دارد هم نگرانی.

خوش حالی به این خاطر که این بخت و فرصت را داشته و یافته که بیش از اکثر قریب به اتفاق شاعران و نویسندگان این سرزمین، در این جهان بزیَد در حالی که چشمه خلاقیت او همچنان جوشان است و هوش و حواس خود را از دست نداده است.

اما چرا نگرانی؟ به یاد می آورم سال ها پیش در بیان خاطره ای گفته بود هشت نُه ساله بوده که یکی از هم کلاسی های او از هوشنگ ابتهاج و دو نفر دیگر می خواهد نام خودشان و نام مادر و نه پدرشان را روی یک برگ کاغذ بنویسند تا شباهنگام نزد پدر برد و آینده آنان را پیش گویی کند.

آن مرد گویا روحانی و اهل دل بوده و چند مورد را برای هر یک می نویسد.