بهار دارا و ندار

آهای اهالی شهر که دستتان به دهانتان می رسد دست از آستین سخاوت بیرون آورده و کمی هم دل اهالی ندار شهر را به دست آرید تا آن ها هم فرا رسیدن سال نو را لحظه شماری کنند و لبخند برلبان آن ها بنشیند.

- خبرگزاری فارس - خراسان جنوبی؛ تا بوی نوروز به مشام بهار می رسد خود را مهیا می کند تا چادر گل گلی نویی برای خودش بدوزد چون صفای سال نو به چادر نو، بهار است.

دستی هم به سر روی خانه می کشد تا غبار چهار فصل سال را از گوشه و کنار خانه بزداید.

زنبیل را هم بر می دارد راهی بازار می شود تا برای سال نو شیرینی،آجیل، میوه و.

بخرد.

دستش به دهانش می رسد  و هر چه دلش می خواهد می خرد.

سبزه می کارد و تدارک پهن کردن سفره هفت سین را هم می بیند.

با این اوصاف باید گفت:بساطش پروپیمان است برای استقبال از سال نو.

سؤال اینجاست که آیا همان طور که بساط بهار برای استقبال از سال نو پر و پیمان است همسایه بهار هم همین طور؟ پاسخ این است که همسایه بهار چون ندار بوده دوست ندارد سال نو از راه برسد، می خواهد درهمین سال کهنه بماند.

همسایه بهار این روزها پا را ازخانه بیرون نمی گذارد زیرا برو بیایی که در شهر برپاست آزارش می دهد، دلش نمی خواهد به بازار سر بزند زیرا وقتی ندار بوده و پولی ندارد برود بازار چه کند، وقتی به بازار هم برود فقط غصه می خورد و بر می گردد.