نظام ارزیابی پژوهش، سنگی بزرگ بر سر راه تولید علم نافع در کشور

نزدیک به دو دهه است که کشور همراه با دنیا، نظامات ارزیابی پژوهش و پژوهشگرِ خود را توسعه داده است؛ اما کمّی ­گرایی و شاخص­ محوری باعث شده با انبوهی از مقالات مواجه شویم که کسی نمی ­داند چه دردی از کشور دوا می­ کنند.

- سرویس علم و پیشرفت خبرگزاری فارس؛ کشور طی بیش از یک دهه اخیر با ایجاد نظامات ارزیابی کمّی و تمرکزگرا، و هدف گذاری رشد کمّی مقالات علمی بین المللی توانسته به موفقیت های قابل توجهی دست یابد.

از سویی طی سالیان اخیر شاهد توجه روزافزون مدیران دانشگاه ها و دانشکده ها و سردبیران مجلات علمی به رتبه بندی ها و به خصوص رتبه بندی های بین المللی بوده ایم.

مدیران وزارت علوم، صندوق های تخصیص اعتبار پژوهشی، معاونت علمی و فناوری، بنیاد ملی نخبگان و .

نیز بیش از پیش به دنبال گنجاندن معیارهای کمّی  - یا به ندرت کیفی- علم سنجی برای سنجش پژوهشگران، اساتید و دانشجویان هستند.

این در حالی است که عموماً شاهد گله های مخاطبان این نظامات ارزیابی (به عبارتی ارزیابی شوندگان) هستیم، از جمله ناظر بر اینکه این نظامات با ماهیت مکانیستی عملاً باعث می شوند کارهای عمیق، باکیفیت و بلندمدت پژوهشی انجام نشود و حجم بیشتری از خروجی که فاقد دلالت بر حل مسائل کشور و کیفیت برتر هستند تولید بشود.