«کوک چهارم» را تو بزن

ماجرای «کوک چهارم» ماجرای دو دلی بین وظیفه و اخلاق است و کفاش و فراش و پزشک و وکیل و وزیر نمی شناسد، چه خوب می شود در این روزها که به نام امیرالمومنین(ع) گره خورده، - گروه زندگی -سمیه دهقان زاده-  شخصی کفشش را برای تعمیر پیش کفاش می برد.

کفاش با یک نگاه می گوید این کفش سه کوک می خواهد تا درست شود، هر کوک مثلا ده تومان و خرج کفش می شود سی تومان.

  صاحب کفش هم قبول می کند.

پول را می دهد و می رود.

  کفاش دست به کار می شود.

کوک اول، کوک دوم و بالاخره کوک سوم و تمام، اما…  اما با یک نگاه دقیق تر می بیند، کار تمام شده،  ولی اگر یک کوک دیگر بزند کفش عمری تر می شود و کفش کفش تر.

  از یک طرف قرار مالی را گذاشته و نمی تواند پول بیشتری بخواهد و از طرفی دیگر دو دل است که کوک چهارم را بزند یا نه.

 حالا او بین نفع و اخلاق، میان دل و قاعده توافق، مانده است.

  یک دوراهی ساده که هیچ کدام خلاف عقل نیست.

 اگر کوک چهارم را نزند هیچ خلافی نکرده، اما اگر بزند به رسالت 124 هزار پیامبر تعظیم کرده… اگر کوک چهارم را نزند روی خط توافق و قانون راه رفته اما اگر بزند صدای لبیک او آسمان اخلاق را پر می کند .

این ها را علامه جعفری در آخر کلاس شرح مثنوی اش گفته، و من  این روزها به این فکر می کنم که در این عالم چقدر کوک چهارم هست برای زدن، بی آنکه کفاش باشیم و کفشی در بین باشد.