روایت رجعت مسافری از بهشت

  از شام بلا شهید آوردند دیر شده بود، خودم را با عجله به فلکه چهارم رساندم.

چه عاشورای زودهنگامی ! زیر آفتاب داغ جلوی مسجد جامع تا وسط میدان، بلوار و پیاده رو، پر از جمعیت عزادار.

نوحه از بلندگوی کامیون پخش می شد: از شام بلا شهید آوردند؛ با شور نوا شهید آوردند؛ سوی شهر ما شهید آوردند.

زن و مرد، کودک و نوجوان همه سینه می زدند، دمامه زنان هم آمدند.

در وسط جمعیت پرچم اباالفضل العباس (ع) را هم به سبک پرچم پیش قراول هیات می چرخاندند.

به جای علامت، کتیبه، کتل و .

یک ماشین نظامی با اتاقکی از نوارهای قرمزِبلند، برگ های شمشاد و گل، وسط جمعیت خودنمایی می کرد که تابوت پرچم پوشِ تو را به جان می کشید.

عباس آسمیه .

  لبخندجاودان همان عکسی که لبخند روی لبت چسبیده و جاودانه شده و انگار نگاهت با آدم حرف می زند؛ همان عکس را بعضی مادران در بغل، گهواره کرده، تکان می دهند و آرام با خودشان شیون می کنند.

روی ماشین نظامی، روی کامیون و گوشه و کنار میدان، همان عکست با همان لبخند جاودانه و همان نگاه معنی دار، با جمعیت حرف می زند.

 نوحه خوانان آمدند .

نوحه شور، بر سر و سینه زدن و یاحسین یا حسینِ جمعیت با دست هایی به سمت آسمان بلند است.

جمعیت هر لحظه بیشتر می شود و سیلی به راه می افتد از سیاهپوشان حسین که به یاد قاسم بن الحسن(ع) و علی اکبر حسین(ع)برای تو عزادا