اولین زیارت کربلای یک زخم خورده از جنگ ایران و عراق

قبول کرد ما را برساند حرم.

اما خلاف مسیر حرم حرکت کرد.

کم کم از جادهٔ اصلی خارج شد و به یک فرعی سوت و کور و تاریک رفت.

ترسیده بودیم.

آن زمان هنوز داعش در عراق گردن کشی می کرد.

- گروه زندگی: زندگی هر کدام از ما پر از داستان است.

همین داستان ها در بستر عمر، می شود تمام زندگی ما.

این، داستان افتادن شوق زیارت در جان یک جوان است که به لطف امام حسین علیه السلام تا امروز ادامه داشته است.

پردهٔ اول چهار پنج سالی می شد که بر مطالعهٔ خاطرات شهدای دفاع مقدس و مستندات جنگ ایران و عراق متمرکز بودم.

بعد از درس و کارهای روزانه می نشستم پای تماشای مستندهای جنگ و شهدا.

وسط هفته برای خلوت و انرژی گرفتن از تنهایی می رفتم قطعهٔ 26 بهشت زهرا (س).

هر گوشه از زندگی ام را نگاه می کردی یک ربطی به جنگ و جانبازان و شهدا داشت.

و بزرگ ترین ربط من به چنان جهانی، بابا بود؛ جانباز جنگی، شدیداً جانباز، سخت و دردناک.

آثار جانبازی اش در تمام لحظه های زندگی مان جریان داشت.

روحم سرشار بود از خشم و نفرت از جنگ، صدام و.

عراق.

از عراق و مردمش نوعی ترس هم داشتم، اگرچه هیچ وقت برخوردی با آنها نداشتم و تنها نقطهٔ اتصال و آشنایی ام با آنها جنگ بود و عزیزانی که از وطن گرفته بود.