بدگمانی/ عباس عبدی

افراد مبتلا به این بیماری به دیگران بی اعتماد هستند، از همه متوقع هستند.

بدون اینکه حقی برای توقع و انتظارات دیگران قائل شوند، اهل سازش و تفاهم نیستند، - تهاجمی برخورد می کنند، درحالی که در بنیان خود بسیار تدافعی هستند.

یکی از بیماری های روانی تا حدی شایع میان افراد بدگمانی یا همان پارانویا است که در برخی افراد به صورت حاد و در بسیاری نیز در حد متوسط و کم وجود دارد.

نشانه این بیماری که ناشی از فقدان اعتمادبه نفس و شاید ترس باشد، وجود این تصور است که دیگران در حال یا در صدد توطئه چینی علیه فرد هستند.

    فرد بدگمان، حتی کارهای عادی و طبیعی دیگران را امری تهاجمی و توطئه اندیشانه علیه خود می داند.

مصداق قرآنی آن در آیه یحسبون کل صیحه علیهم است که در واقع هر صدایی را علیه خود می پندارند، درحالی که اساسا چنین نیست.

این بیماری موجب می شود که فرد دنبال شواهد سست و بی پایه برای تایید نگاه خودش باشد و به هر مورد و شاهد حتی ضعیفی هم چنگ بزند.

همچنین همه شواهد مخالف تصور خود را، نادیده می گیرد.

    افراد مبتلا به این بیماری به دیگران بی اعتماد هستند، از همه متوقع هستند.

بدون اینکه حقی برای توقع و انتظارات دیگران قائل شوند، اهل سازش و تفاهم نیستند، تهاجمی برخورد می کنند، درحالی که در بنیان خود بسیار تدافعی هستند.