چرا تاریخِ سیاست ورزی و حکمرانی ما نا موفق است؟

دو دلیل اولویت ندادن به رشد و توسعه اقتصادی از یک طرف و نظام سیاسی غیرشمول گرا از طرف دیگر، ریشه ­های شکست سیاست ورزی و حکمرانی مطلوب در ایران بوده ­اند.

- به عبارت دیگر از شش متغیر خوشه­ های عِلّی، دو مورد فوق به عنوان یک نظر، مبنا هستند و چهار مورد دیگر (افکار مختلف، فرهنگ، جغرافیا و شخصیت) معلول می باشند.

  در دوره نوین جهانی و عصرِ مدرنیته، هیچ کشوری از پرداختن به سالم سازی و شفاف سازی اقتصادی مستثنی نیست.

  حداقل 70 سال است که کانون حکمرانی و سیاست­ ورزی در جهان، اقتصادی است.

به محض اینکه رشد و توسعه اقتصادی هدف اصلی یک کشور نشد، مشکلات شروع می­ شود.

  تجربه جهانی می گوید: امنیت و سیاست خارجی باید تابع اقتصاد باشند.

مردم هر کشوری زمانی به موضوعات سیاست خارجی و امنیت ملی روی می ­آورند که اقتصاد کشور آنها سالم، توزیعی و دارای شمولیت نباشد.

  پهلوی دوم علیرغم توجه به توسعه عمرانی و اجرای ده­ ها پروژه درکشور، حداقل نیمی از توجه خود را صرف مسایل نظامی و منطقه ­ای نمود.

  او اعلام کرد قدرت ایران به خلیج فارس محدود نمی ­شود و اقیانوس هند نیز شامل منافع ملی ایران است.

  این در حالی است که تنها رهیافتی که زمینه همزیستی مسالمت آمیز بین ایران و همسایگان را فراهم می­ کند یک فرمول اقتصادی-فرهنگی است.