شهر در محاصره گدایان/ روح و روان کرمانی ها قربانی بی خیالی ها

چراغ راهنما که قرمز می شود، استرس می گیرم، بارها این را برای خودم و دیگران تجربه کرده ام، وقتی به گداها و یا کودکان سرچهاراه محل نمی گذاری و پول مفت بهشان نمی دهی، - خبرگزاری فارس – کرمان؛ مهسا حقانیت: چراغ راهنما که قرمز می شود، استرس می گیرم، اگر پسرم همراهم باشد، سریع درهای ماشین را قفل می کنم، شیشه ها را بالا می برم و در پاسخ به سووال های پسرکم که با چشم های نگران می پرسه، مامان! چی می خواد؟ مامان! چرا می زنه به شیشه؟ همان جواب همیشگی را تکرار می کنم، نترس پسرم، کاری نداره، پول می خواد و بعد توی دلم می گویم انگار این شهر صاحب ندارد.

تعداد متکدیان و کودکان کار شهر کرمان در ماه های اخیر آنقدر چشمگیر شده که بی رودربایستی بگویم، گاهی احساس می کنم این شهر بی صاحب شده است، وگرنه این همه گدا توی خیابان های کرمان چه کار می کنند، چرا این ها باید با این وضعیتشان روی روح و روان کرمانی ها رژه بروند و هیچ کس هم کاری به کارشان نداشته باشد.

هیچ جا از دست متکدیان آسایش و آرامش نداریم، جلوی کلینیک ها و بیمارستان ها، جلوی رستوران ها و فست فودی ها، سر چهارراه ها، توی بازار و پاساژها، سر ایستگاه خط واحد و حتی توی اتوبوس خط واحد.

کودکان کار و زباله گرد هم که قوز بالا قوز شهر کرمان شده اند، حالا دیگر به جای کودک کار باید از تیم های کودکان کار در �