«باموبافی» با غربال های چای، به لیالستان آمد

باموبافی، یکی از صنایع دستی گیلان است.

این هنر همزمان با ترویج صنعت چای توسط چینی ها به لاهیجان آورده شد و در سال 1328 پس از کشت نی های خیزران سفید، - هنر بامبوبافی در روستای لیالستان، توسعه یافت.

وسط نیزار می ایستم، نی های خیزران وجب به وجب رشد کرده اند، نور خورشید به زحمت به کف زمین می رسد و ریشه های بامبویی که 5سال در زمین استراحت می کند، یک مرتبه از زمین رشد می کند و به قدری قد کشیدنش اعجاب انگیز است که در جستجوی نور خورشید، چندین متر مرتفع می شود.

نسیم از لای بامبوها، آزادانه می گریزد.

سکوت دل انگیزی در باغ بامبو نهفته است.

جای جای باغ، جای داس بر بامبوهای قدیمی نشسته و بامبوها را برای هنربامبو بافی بریده اند.

از وقتی استاد غلامرضا نصیری ، ریشه های این نوع بامبو را از مرکز تحقیقات کشاورزی لاهیجان در باغ جوار خانه اش کاشت، کسی فکر نمی کرد 70سال بعد روستای لیالستان، پر از نی های خیزرانی شود که به سرعت رشد می کنند و ریشه هایش حتی دیوار و کف بتنی خانه ها را هم می شکافد.

حالا من در قدیمی ترین محل رویش نی خیزران سفید در روستای لیالستان ایستاده ام.

باغی که شادوران نصیری برای ترویج هنربامبوبافی ایجاد کرد.

اگر یک سال زودتر آمده بودم، استاد نصیری زنده بود و از چگونگی فراگیری هنر بامبوبافی برایم می گفت.