صدای دولت صدای بی صدا!

البته که همه ما امید داریم دولت نه تنها صدای بی صدایان باشد که صدای خوش الحان کارآمدی و شایسته سالاری و پیشرفت و توسعه کشور در همه ابعاد و زوایای مختلف آن باشد و همگان در این فرآیند برد-برد منتفع باشیم اما اگر دولت در حوزه رسانه چنین دچار ضعف و ناتوانی باشد، - خواستم مطلع این نوشتار را مزین به نفحه ای از گنجینه گران سنگ ادب پارسی کنم که گاه یک بیت و کلامش کار هزاران نوشتار و گفتار چون مایی را می کند که دیدم این بیت حق مطلب را ادا می کند: ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی/کاین ره که تو می روی به ترکستان است.

هنوز لختی و مجالی از پیروزی دکتر مسعود پزشکیان در انتخابات نگذشته بود که نگارنده از سر دلسوزی و دغدغه مندی، اهمیت، ضرورت و موقعیت راهبردی و ممتاز و یگانه و بی بدیل حوزه رسانه را گوشزد کرده و حسب دو دهه تلمذ در این عرصه و تجربیات گذشته، در مقالات متعدد در نشریات مکتوب و مجازی، نوشتم که مبادا اشتباه تاریخی دولت های قبلی در رویکرد غیر سازنده و نگاه طفیلی و عجز کارکردی این حوزه خطیر را دوباره شاهد باشیم و دولت چهاردهم با همه امیدها که به آن گره خورده و انتظاراتی که از آن می رود به دامی بیفتد که خیر و صلاح هیچ کس از موافق و مخالف که در این جغرافیا زیست و زندگانی می کند، در آن نیست.