صد و بیست سخن از امام علی (ع)

از نهج البلاغه.

/ التوحید ان لا تتوهمه و العدل ان لا تتهمه.

توحید آنست که خدا را در وهم و اندیشه نیاوری (خداوند منزه از تجسم در وهم و خیال است) و عدل آنست که او را متهم نسازی) از اعمال ناشایست او را مبرا بدانی).

- 2 ـ ان لله تعالی فی کل نعمه حقا فمن اداه زاده منها و من قصر عنه خاطر بزوال نعمته.

ترجمه: البته برای خدای تعالی در هر نعمتی حقی است (که باید در برابر آن سپاسگزاری کرد) پس هر که آن (شکر نعمت) را بجا آورد خداوند آن نعمت را بر او زیاد گرداند و کسی که در اینمورد کوتاهی نماید خداوند نعمتش را در خطر زوال اندازد.

3 ـ اذا قدرت علی عدوک فاجعل العفو عنه شکرا للقدره علیه.

ترجمه: هر گاه بر دشمنت ظفر یافتی بشکرانه (نعمت) پیروزی از او در گذر.

4 ـ من کفارات الذنوب العظام اغاثه الملهوف و التنفیس عن المکروب.

ترجمه: بیچاره و ستمدیده‏ای را بفریاد رسیدن و از شخص اندوهگین غم و اندوه را زدودن از جمله کفارات گناهان بزرگ محسوب می‏شود.

5 ـ یابن ادم اذا رأیت ربک سبحانه یتابع علیک نعمه و انت تعصیه فاحذره.

ترجمه: ای فرزند آدم زمانی که دیدی پروردگار پاکت نعمتهای خود را پشت سر هم بتو میبخشد و تو (بجای سپاسگزاری) او را معصیت و نافرمانی میکنی پس از (عذاب و عقوبت) او بترس.